Er zijn geen slechte loopschoenen
Loopschoenen blijven in wat ik doe als sportreflexoloog en loopcoach de geesten beroeren. Veel demping of weinig. Een nuldrop of een verhoogde drop. Ondersteuning of geen. En ga zo maar door. En elke hardloper heeft daar een mening over. Meestal gebouwd op eigen ervaring en afhankelijk van zijn of haar persoonlijkheid kan het overbrengen van die mening zeer fanatiek overkomen bij momenten. Daar hou ik eigenlijk niet zo van. Het is nu eenmaal nooit wit of zwart. Er zit ongelofelijk veel grijs tussen.
Sowieso is elke hardloopschoen, dus zowel de gekende met drop als de nuldroppen of de barefootschoenen, een orthopedische oplossing voor je voeten en bij uitbreiding je loopbeweging. Ooit zijn er schoenen uitgevonden om eleganter, groter en belangrijker te lijken in de sociale context waar de drager zich in bevond en geleidelijk aan werd het dragen van schoeisel de norm in het Westen. Met opkomst van de sport en vooral na de eerste joggingrage en de komst van de Blue Ribbon Company en zijn Cortez werd de loopschoenmarkt een booming business. Eentje waarvan het einde niet lijkt te bestaan en de modellen en dito bedrijven elkaar letterlijk voor de voeten lopen. Toch was de komst van de eerste loopschoenen een nobel antwoord op een uitdaging. Bill Bowerman wou de Amerikaan eind jaren 60 van vorige eeuw aan het lopen krijgen. Hij schreef daar een boekje over, Jogging, en ontwikkelde de Cortez. Een schoen met een hogere drop om de verkorte kuitspieren van de gebruiker te ontlasten. Een orthopedische oplossing dus. En de concurrentie zag het succes en ging dezelfde tour op. Opgelet, nu was Bowerman en zijn bedrijf ( later omgedoopt tot Nike) niet de eerste om met een loopschoen op de markt te komen( je had al New Balance in de VS en Onitsuka in Japan om er maar twee te noemen) maar het megalomane van die industrie ontstond wel na Nike. En de evolutie van de sportmodellen ging verder en was telkens een oplossing voor een ‘vermeend’ probleem bij de gebruiker. Last van de knieën? Misschien is demping wat en air of gel was geboren. Last van overpronatie? Misschien is mediale ( binnenkant schoen) een oplossing of direct een steunzool. Die evolutie is niet meer te stoppen. Op zich is dat allemaal nobel, nuttig zo u wil en een oplossing op vraag van de markt moet je maar denken. Ze bouwden in een eerste fase wat ze als nuttig zagen. Later werd dat omgedraaid en nu overtuigen ze je om te dragen wat ze bouwen. De meest kwalijke evolutie daarbij is naar mijn gevoel carbon waarbij ze hun dempende schoenen harder maken om efficiënter te zijn. Ze laten je bijna blootvoets lopen als we over impact praten met schoenen aan. Je moet er maar opkomen.
Wat er ook van zij elke schoen heeft een bepaald doel en kan je oprecht helpen op een bepaald moment aan het lopen te krijgen of te houden. Daarom dat ik ook beweer dat er geen slechte loopschoenen zijn. Oprecht niet.
Er zijn alleen maar minder optimale keuzes
Als hardloper zoek je advies. Je gaat naar een speciaalzaak. Je probeert wat zelf te ontdekken. Je leest hier en daar wat. Kortom je probeert je huiswerk te maken. En dat is goed. Zeer goed. Alleen de meesten doen het niet zo. Luisteren we echt naar de signalen die ons lijf ons geven of hebben we liever dat we niets voelen? Ik hoop altijd op het eerste maar heb het gevoel dat het eerder het tweede is. En daar heb je dus twee snelheden in, een oplossing op korte termijn en één op lange termijn. Stel je hebt pijn. En je wil blijven lopen. Dan ga je naar een specialist, je legt je probleem uit en je doet een test. Daaruit wordt afgeleid dat je pijn weleens door die of die manier van bewegen kan komen. Nu komt het? Wat gebeurt er na die vaststelling? Naar mijn gevoel zou ideaal zijn dat er twee zaken gebeuren. Op korte termijn krijg je een oplossing die je ongemak verlicht en waardoor je verder kan en op lange termijn wordt stilgestaan bij dat ongemak en krijg je een plan van aanpak mee om dat ongemak definitief weg te werken. Twee oplossingen dus voor je probleem. Ideaal lijkt mij. Je krijgt een mogelijkheid om verder te lopen en je pakt je probleem aan om er uiteindelijk vanaf te geraken.
Zo gebeurt het niet
Hierboven beschrijf ik een droomscenario. De realiteit leert mij dat het anders is. En daardoor ontstaat een polarisatie. Sommigen zweren bij scenario 1 ( korte termijn, pijn verdoezelen) en blijven daarbij. En sommigen zweren bij scenario 2 ( lange termijn, pijn aanpakken) en zweren daarbij. Twee werelden zijn geboren. En dat vind ik spijtig en daar doe ik dus niet aan mee.
Het is en en
Een gedegen schoenadvies dient te vertrekken bij een stand van zaken. Je loopt zus of zo. En daarbij dient een advies gericht te zijn om die manier van bewegen veilig en comfortabel te maken. Enkel dient de evolutie van die stand van zaken ook bekeken. De mogelijke ongemakken die daaruit kunnen ontstaan worden best door een specialist in kaart gebracht en daarvoor wordt een plan van aanpak voorgesteld. Dat kunnen oefeningen zijn, een aangepast trainingsschema of een andere type loopschoen. En en dus. Dat lijkt mij het droomscenario.
Helaas.
John Rooms 